Ik ben van mening dat elke vrouw een eigen schoonheid heeft. Ik heb ooit ergens het volgende gelezen: ''Alle vrouwen zijn mooi, prachtig, wonderlijk. Alleen al om het feit dat ze een kind kunnen baren. ''
Je ziet het in reclamespotjes. Vrouwen worden ALTIJD afgebeeld met lang, mooi, glanzend haar. Dat lange haar trekt gelijk alle aandacht. Ik bedoel, ik ken mannen die alleen maar op vrouwen met lang haar vallen. Of vriendjes die hun vriendin verbieden hun haar kort te knippen. Absurd hè. Probeer jij maar eens die lange lokken te wassen en uit de klitten te houden, lul! Vrouwen voelen zich geweldig met verzorgd haar. Wij vrouwen kunnen UREN, UREN, UREN bij de kapper zitten. Maar wij vrouwen kennen ook een bijzondere angst voor kappers.'' 2 CENTIMETER EN NIET MEER!'' Hoeveel vrouwen ik wel niet ken die de kapper HATEN, omdat er in plaats van 2 centimeter 4 centimeter haar de vuilnisbak in gaat. Ik persoonlijk kan een maandsalaris uitgeven aan haarproducten. Hoeveel crèmes en oliën ik wel niet met elkaar heb gemengd om een wondersnelgroeimiddel te ontdekken. (Hoofd)haar is dus schoonheid voor de meeste vrouwen. Het symboliseert de vrouw. Nu ik aan het schrijven ben besef ik me eigenlijk dat ik buiten Sneeuwwitje om geen sprookje ken waarin de prinses kort haar heeft. Oké Rapunzel op het eind. Maar eigenlijk willen we allemaal Rapunzel zijn VOOR dat haar haar er af ging....
Maar wat nou als je haar, wenkbrauwen en wimpers uitvallen? Zijn zieke vrouwen ook nog zo mooi? Met die vraag worstel ik af en toe. Je hebt kanker en de behandelingen zijn zo agressief dat je mooie haar verdwijnt. Ik heb veel films gezien over kanker, veel boeken gelezen over kanker en ook veel mensen gesproken die kanker hebben of het hebben overwonnen (wat een sterke mensen (vrouwen in het bijzonder) zijn dat!). En elke keer zag ik of hoorde ik dat het moment waarop je door je haar gaat en er lokken in je handen terecht komen of het moment dat je het er allemaal af moet scheren het moeilijkst is. Laten we allemaal wel wezen, wanneer we een kale vrouw zien kijken we twee keer om. De maatschappij is dat niet gewend. Belachelijk, maar we doen het allemaal. Niet omdat we vinden dat het niet kan, meer omdat we het niet elke dag zien. En het gevoel dat vrouwen krijgen wanneer ze beseffen dat een deel van hun vrouwelijkheid (hun haar) voor even verdwenen is, al is dat maar tijdelijk, is om heel verdrietig van te worden. Nepwimpers zijn zo bij de Action voor 80 cent te krijgen. Een lijntje of een beetje poeder boven je ogen en je hebt wenkbrauwen. Maar hoe kom je aan haar? Een beetje goed haar wordt niet bij de Action verkocht.
Lang verhaal kort: Al enige tijd wilde ik mijn lange lokken verruilen voor een korte coupe. De mening van mijn omgeving was erg verdeeld. De een zei: DOEN! En de ander zei: NEE, JE GAAT SPIJT KRIJGEN, JE HEBT ZULK MOOI HAAR! Tot ik een mevrouw tegenkwam die kanker heeft en er keihard voor aan het vechten is. Toen ik met haar aan de praat raakte vertelde ze me dat ze haar lokken het meest mist. Ze keek naar mijn haar en ik voelde me schuldig, want ik had nog wel haar op mijn hoofd. En toen zei ze dat ze zich weer 's mooi zou willen voelen. En dat was eigenlijk voor mij het moment waarop ik besloot dat ik iets wilde doen. Hupsakee, die lange lokken gaan er af!
Ik liep Team Kapsalon in en zei: '' Doe maar kort!'' Hierop is mij 3 keer gevraagd of ik het zeker wist, of ik geen spijt zou krijgen en na 3 keer JA, JA, JA. En ik krijg GEEN spijt te hebben geroepen ging mijn haar in een vlecht. En toen deed de kapster haar werk.
Op woensdag 10 april doneerde ik mijn haar aan de Haarbank. Ik hoop dat ik iemand blij heb gemaakt met mijn lange lokken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten